Śruby dwustronne wykonane zgodnie ze standardem DIN 939 stanowią odpowiednik śrub doskonale znanych na polskim rynku, opisanych w normie PN-90/M-82131. Obie normy definiują elementy złączne o zbliżonych parametrach, różniące się jedynie niektórymi szczegółami wymiarowymi i oznaczeniami, wynikającymi z odmiennych systemów standaryzacji.

Podobnie jak śruby dwustronne według polskiej normy, także śruby DIN 939 są przeznaczone przede wszystkim do pracy w wymagających warunkach, m.in. w rurociągowych instalacjach energetycznych. Pełnią one rolę elementów łączących części armatury, takich jak kołnierze, korpusy zaworów czy połączenia przewodów przesyłowych. Dzięki swojej konstrukcji, gwintowanej na obu końcach i posiadającej niegwintowaną część środkową, pozwalają na szybki montaż i demontaż, co jest istotne zwłaszcza podczas prac serwisowych.

Do produkcji śrub dwustronnych wg DIN 939 wykorzystuje się najczęściej stal węglową lub stopową o wysokiej wytrzymałości mechanicznej, często poddawaną dodatkowym procesom obróbki cieplnej, zwłaszcza ulepszaniu, oraz zabezpieczeniom antykorozyjnym, takim jak cynkowanie, fosforanowanie czy powłoki ochronne na bazie cynku i aluminium. To pozwala zachować pożądaną trwałość nawet w środowiskach narażonych na wysoką temperaturę, ciśnienie oraz działanie czynników chemicznych.

Choć główne zastosowanie śrub DIN 939 pozostaje niezmienne i związane jest z przemysłem energetycznym, zdarzają się sytuacje, w których użytkownik końcowy decyduje się na ich użycie w innych obszarach. Ze względu na wysoką wytrzymałość i odporność na zmęczenie materiału, znajdują one zastosowanie m.in. w motoryzacji – przy montażu elementów silników, układów wydechowych czy zawieszeń – a także w branży maszynowej, gdzie wymagana jest pewność połączenia i łatwość ewentualnej wymiany elementów.